Adliye Koridorunda Rıza Dışı Fotoğraf Çekimi Özel Hayatın Gizliliğini İhlal Suçunu Oluşturur

İlk Derece Mahkemesince verilen hükme yönelik istinaf incelemesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi tarafından verilen kararın; sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde 5271 sayılı CMK'nın 298/1. maddesindeki temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı tespit edilmekle, işin esasına geçildi, gereği düşünüldü:

I. HUKUKÎ SÜREÇ

İlk Derece Mahkemesince sanık hakkında özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan, 5271 sayılı CMK'nın 223/2-a maddesi uyarınca beraat kararı verilmiş, Bölge Adliye Mahkemesince katılan ve katılanlar vekilinin istinaf başvurusu üzerine duruşmalı yapılan inceleme sonunda İlk Derece Mahkemesi hükmünün kaldırılarak sanık hakkında verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan, 5237 sayılı TCK'nın 136/1, 43/2-1, 62/1, 53/1-2-3. maddeleri uyarınca 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca sanık müdafiinin temyiz isteminin esastan reddi ile hükmün onanmasına karar verilmesi görüşünü içeren Tebliğname ile dava dosyası Daireye tevdi edilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ

Sanık müdafiinin temyiz sebepleri; sanığın suça konu eyleminin bulunmadığına, suç kastı ve hukuka aykırılık amacıyla hareket etmediğine, suça konu fotoğrafların kişisel veri niteliğinde dahi bulunmadığına, fotoğraflarda teşhis imkanının bulunmadığına, atılı suçun yasal unsurlarının oluşmadığına, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR

İlk Derece Mahkemesince, dosyada mevcut belge ve bilgiler, soruşturma ve kovuşturma evrelerinde alınan beyanlarla birlikte dikkate alınarak yapılan değerlendirmede; sanığın, olay tarihinde aralarında dava bulunan katılanlar ... ve ... ile katılanlar vekili olan diğer katılan ... ve dava tanık olan katılan ...'nın duruşma çıkışında adliye koridorunda duruşma salonunun kapısı önünde bekledikleri sırada resimlerini çekmesine konu olayda; katıldıkları duruşmanın aleni ve açık oturumda icra edilmesi nedeniyle özel hayata dahil olmadığı, sanık tarafından, katılanların sürekli denetim ve gözetim altına alınması sonucu elde edilmiş özel hayatlarının gizliliğini ihlale yol açacak görüntülerin kaydedilmediği gibi, katılanların adliye koridorunda bulundukları sırada dışarıdan rahatlıkla görülebilir vaziyette bulundukları, bu durumun katılanların özel yaşam alanları kapsamında değerlendirilemeyeceği gerekçeleri ile sanık hakkında 5271 sayılı CMK'nın 223/2-a maddesi uyarınca beraat kararı verilmiştir.

Bölge Adliye Mahkemesince duruşmalı yapılan inceleme sonunda sanık ile katılanların taraf olduğu duruşma sonunda sanığın adliye koridorunda duruşma salonu kapısının önünde bekledikleri sırada resimleri çekmesine konu olayda, suça konu fotoğrafların başkalarının görmesini ve bilmesini istemeyeceği özel yaşam alanına ilişkin görüntüler olarak kabul edilemeyeceği, ancak kişisel veri niteliğinde olduğu kabul edilerek sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 136/1. maddesindeki verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir.

IV. GEREKÇE VE KARAR

Yargılama sürecindeki işlemlerin usûl ve kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı anlaşılmakla, sanık müdafiinin yukarıda ilgili bölümde ileri sürdüğü bu kapsamdaki temyiz sebeplerinin reddine, ancak;

Dosya kapsamına göre; sanığın yargılandığı davanın duruşması sonunda davanın tarafları olan katılanların duruşma salonunun kapısı önünden adliye koridorunda bekledikleri sırada, cep telefonunun kamera fonksiyonunu aktif hale getirip çekim açısını katılanlara yönelterek katılanların rızası dışında resimlerini arda arda çekmesine konu eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 134/1-2. cümlesindeki görüntü veya seslerin kaydedilmesi suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçunu oluşturduğu ve suçtan sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, suç vasfında yanılgıya düşülerek adliye koridorunda çekilen resmin başkalarının bilmesini ve görmesini istemeyeceği özel yaşam alanına ilişkin olmadığına dair yasal, yeterli ve geçersiz olarak yazılı şekilde aynı Kanun'un 136/1. maddesindeki verileri hukuka aykırı olarak verme veya ele geçirme suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,

Hukuka aykırı olup, açıklanan nedenlerle sanık müdafiinin temyiz istemi yerinde görüldüğünden İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesinin kararının 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi gereği, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA, aynı Kanun'un 307/5. maddesi uyarınca ceza miktarı açısından sanığın KAZANILMIŞ HAKKININ SAKLI TUTULMASINA,

Dava dosyasının, 5271 sayılı CMK'nın 304/2 maddesi uyarınca İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 14. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.04.2025 tarihinde karar verildi.