ArabicAzerbaijaniEnglishFrenchGermanRussianSpanishTurkish

Yıllık İzin Ücreti - İspat Yükü

25-09-2020 - 824

Yıllık İzin Ücreti - İspat Yükü


Bu kararı Favorilerinize Eklemek veya Kopyalayabilmek için giriş yapın veya üye olun
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi
2017/36852
2017/17411
2017-09-11





Özet:

  • Somut olayda davacı işçiye ait özlük dosyasında çok sayıda yıllık izin talep ve onay formunun mevcut olduğu anlaşılmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda kısa süreli izinler olması nedeniyle bu izin talepleri dikkate alınmamıştır. Bu formların incelenmesinde davacı tarafça çoğunun senelik izin olarak talep edildiği anlaşılmıştır. Dosyadaki izin belgeleri davacıya gösterilerek belgelere karşı davacının beyanı alınarak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yıllık izin ücreti alacağı konusunda eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.

 
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:

Davacı, kapatılan Poyracık Belediyesinde 1992 yılında işe başladığını, 2012 yılı Mayıs ayında emekli oluncaya kadar çalıştığını, hiç yıllık izin kullanmadığını, emekli olunca da bedelinin ödenmediğini, toplu iş sözleşmesinden kaynaklı fark ücret alacaklarının tahsilini talep etmiştir.

Davalı Cevabının Özeti:

Davalı işveren, davanın reddini savunmuştur.

Mahkeme Kararının Özeti:

Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiştir.

Temyiz:

Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.

Gerekçe:

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasındaki uyuşmazlık davacı işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.

4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada ilişkinin sona erme şeklinin ve haklı olup olmadığının önemi bulunmamaktadır.

Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.

Somut olayda davacı işçiye ait özlük dosyasında çok sayıda yıllık izin talep ve onay formunun mevcut olduğu anlaşılmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda kısa süreli izinler olması nedeniyle bu izin talepleri dikkate alınmamıştır. Bu formların incelenmesinde davacı tarafça çoğunun senelik izin olarak talep edildiği anlaşılmıştır. Dosyadaki izin belgeleri davacıya gösterilerek belgelere karşı davacının beyanı alınarak, sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yıllık izin ücreti alacağı konusunda eksik incelemeye dayalı olarak karar verilmesi hatalı olup bozma sebebidir.

SONUÇ: Temyiz olunan mahkeme kararının yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 11.09.2017 gününde oybirliği ile karar verildi.

kaynak:(www.corpus.com.tr)

KARARI YAZDIR


Aşağıdaki arama terimleri ile ilgili kararlara etiketlere tıklayarak ulaşabilirsiniz :
Yıllık İzin Ücreti ispat Yükü
Bu kararı Favorilerinize Eklemek için giriş yapın veya üye olun

Bu kategorideki diğer İçtihatlardan bazıları